back to top
11.5 C
Tirana
E enjte, 28 Mars, 2024

Unë nuk jam veteran… – tregim nga Sami Milloshi

Gazeta

Sami Milloshi
Sami Milloshi

Unë nuk jam veteran…

tregim nga Sami Milloshi

Dy njerëz nga dy realitete të largëta, jeta i përplas nji ditë
të jetojnë kohë të përbashkët e të ndajnë edhe pengjet e jetës së tyre.
Humanizmi i një veterani të shpëtuar nga lufta,
përballet me deluzionin e nji gazetari që ka heshtur për varjen e një poeti
dhe s’ka gjetur kurajo të thotë asnjë fjalë, për këtë të vërtetë rrënqethëse…
është humanizmi i veteranit, shembulli i tij që përballë heshtjes së një gazetari
ndaj krimit gjen kurajon t’ia pranojë pengun e pendesës…
Një tregim i ndërtuar me një gjuhë të thjeshtë dialogu,
po tejet emocionues dhe me vlera që e kapërcejnë kohrat, vendet
po edhe mjerimin njerëzor të luftrave dhe krimeve…
jozef radi, qershor 2018
.
Amerika e personazheve dhe karaktereve
Amerika e personazheve dhe karaktereve

.

Miku im James Miele ka në dashboardin e makinës së tij dyqind e pesëdhjetëmije milje. Nga këto, vetëm njëzetmije milje i ka bërë për veten e tij kur e bleu truckun pasi u kthye nga lufta në Afganistan. Dyqindetridhjetëmijë milje të tjera i ka bërë për të tjerët, falas.
Të tjerët janë veteranë të luftës si ai, por me një ndryshim që vetëm ai e di.
Ata, nuk kanë mundësi të ngasin makinën të shkojnë tek doktori kur kanë takime me të. Dikush ka humbur këmbën e djathtë dhe nuk e shtyp dot pedalin e frenave apo atë të gazit. Dikush tjetër ka humbur njerën dorë, dhe me njerën dorë nuk mund ta mbaje timonin e makinës. Ndonjëri nuk sheh sepse ka humbur njerin sy dhe nuk sheh tabelat e rrugëve…
Sekush prej tyre, e ka një hall që nuk e lejon të ngasë makinën. Plus hallit tjetër që më mirë se ata e di doktori.
James Miele ka dhjetë vjet që shërben për ish shokët e tij të luftës si shofer taksie pa i kërkuar kërkujt kurrfarë pagese. Thjesht se ashtu ka dashur vetë, jo se e ka detyruar kush. Unë këtë e kam dëgjuar nga goja e tij se e kam komshi në Ralston qysh se bleva shtëpinë e parë dhe u bëmë fqinj.
Kur u kthye ai nga Afganistani, unë sapo kisha mbjellë tri fidane pjeshke. Vitin e parë dhe të dytë pjeshkët nuk bënë fruta. Ama, në vitin e tretë, sa nuk i thyen degët nga pesha e kokrrave. Shumicën e pjeshkëve m’i hanin ketrat, por mbetej edhe për ne. Gjithë çfarë mbetej unë kisha dëshirë t’ia jepja James.
Ndonjëherë ia lija tek pragu i shtëpisë së tij shportën me pjeshkë. Por, kishte edhe raste që i hanim bashkë, kur e ftoja të pinim ndonje Budlight në ballkonin pas
shtëpisë.
Një pasdite, nga ato kur fryn një puhi e ëmbël prej lumit Mizuri, teksa rrekeshim duke përtypur pistachio dhe pjeshkë, James bëri një pohim të çuditshëm duke m’u drejtuar mua sikur të ishim në shesh lufte:
-Ti mund të ishe një ushtar i mirë në luftë.
-Po pse? – e pyeta unë.
-Sepse të kam vënë re që kur i ndan me mua pjeshkët e oborrit tënd.
-Oh, James, ç’është ajo fjalë, po e zmadhon. Çfarë lidhjeje kanë pjeshkët me luftën?!!! Ti e di më mirë se unë…
-Ka. Po ti nuk e kupton. Ke qenë ti ndonjëherë në luftë?
-Unë nuk kam qënë në luftë James.
-Domethënë, ti nuk je veteran?!
-Nuk jam James.
-Po ti më ke thënë se ke qënë gazetar në Shqipëri, në vendin tënd të origjinës, është kështu apo jo?
-Po, kam qënë, po çfarë lidhje ka kjo me luftën?
-Ka. Ke raportuar ti ndonjëherë nga fronti i luftës?
-Jo.
-Po, mirë atëhere, ke ti ndonjë peng të ma tregosh mua?
-Kam, por me trego ti njëherë ndonjë peng tëndin.
-Unë e kam peng kur më vdiq në duar Richard, shoku im më i dashur, kur po sulmonim pranë Kandaharit dhe unë nuk arrita t’ia shpëtoj jetën.
-Kam edhe unë një peng James! Kur u var një poet në mes të qytetit dhe unë heshta.
-Ti nuk e dhe lajmin në gazetë se u var poeti, këtë do të më thuash ti, se nuk po të kuptoj?!!
-Po, unë nuk e shkrova lajmin.
-Nuk e shkrove apo e shkrove dhe editori yt nuk ta botoi në gazetë?
-Unë nuk e shkrova. Por, edhe sikur ta kisha shkruar, editori kurrë s’do ta botonte…
-Ti vërtet nuk paske marrë pjesë në luftë!
-Ty të duket ashtu James. Por, e kam edhe unë një luftë, ndonëse nuk jam veteran.
-Për çfarë lufte flet, o zotëri?
-Unë kam heshtur dhe me heshtjen time kam luftuar vëllanë tim. Atë poetin që e varën në mes të qytetit. Ty të vdiq në duar shoku yt Richardi, në Kandahar, po ama ti ia shtype gjoksin, i dhe fryme nga fryma jote, kurse unë i kalova përanash vëllait poet dhe heshta nga frika…
-Askush nga shokët e tu nuk shkroi lajm për poetin e varur?
-Asnjëri prej tyre.
-Unë për asnjerin prej jush nuk e luaj këmbën t’ju çoj tek doktori po të keni nevojë. Por, për ty bëj një përjashtim se ma tregove vetë pengun që ke…
-Të thashë James, unë nuk jam veteran…
-E di çfarë? Mua askush nuk me detyron të përdor truckun tim dhe kohën time të çoj shokët e mi tek doktori. Unë të pyeta të më tregojë ndonjë peng tëndin, por nuk të detyrova të ma thuash pengun që ke. Ti më hape zemrën dhe ma the vetë.
-Ta thashë sepse e ndjej se vetëm ti mund ta kuptosh pengun tim, James!
-Call me any time you want to go to the doctor. I will drive for you, brother!*)
——
*) Me telefono në çfardo kohe do ti, kur do të shkosh tek doktori. Unë do ta ngas makinën për ty, vëlla!
Marre nga Muri i Fb, i Sami Milloshit

Related Images:

More articles

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.

Portali Radiandradi.com, prej 11 vitesh dhuron kontribute të përditshme në shumë fusha të kulturës, historisë dhe vlerave shqiptare. Herë pas here siti ka nevojë për mirmbajtjeje, rikonstruktim si dhe rikonceptim në formatin letër. Për ta mbajtur këtë punë shumvjeçare, ndër më seriozet dhe më të lexuarat që të vazhdojë aktivitetin bëhet e domosdoshme mbështetja e lexuesve.

Jozef Radi

Redaktor i Radi & Radi

Artikujt e fundit

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.