40 vjet më parë… Kur u nda nga jeta Drita Çomo!
nga Ismail Çala
19 Shkurt 1981.
Të nesërmen e kësaj dite kisha ditëlindjen, mbushja 24 vjeç. E fejuara ime, Gledisi, e kishte shtëpine poshtë Cërrikut, në lagjen “Kantier” dhe unë vija shpesh nga fshati matanë Devollit ku jetoja. Kisha një biçikletë 28-she, e cila më ishte bërë si shok i ngushtë. Atë ditë erdha në Cërrik dhe pasi ndenja pak në qytet me shokët e mi, mora vesh që kishte vdekur Drita Çomo, e bija e Liri Belishovës…
U trondita shumë dhe nxitova për nga shtëpia e nuses sime. Kur arrita, e kuptova që edhe ata e dinin vdekjen e saj. Gledisi qante dhe nuk pushonte duke më thënë që duhet të shkojmë te shtëpia e Dritës.
Ishte viti 1981, dhe për të gjithë ata që e kanë jetuar atë kohë, patjetër që e dinë se sa e vështirë ishte ta bëjë një veprim të tillë.
Të dy ne, e kishim patur shoqe Dritën, unë e kisha pasur 4 vjet shoqe klase në gjimnaz, kurse Gledisi, e cila ishte më e vogël se ne, e kishte shoqe të ngushtë. Ishim që të tre armiq, por Drita ishte më e “rrezikshme” se ne.
Mbrëmja erdhi shpejt… dhe ne duhej të vendosnim se çdo të bënim. Kishim frikë. I jati i Gledës na dha kurajë, duke na thënë që të shkonim, por unë të mos hyja brenda në shtëpinë e Liri Belishovës.
I hipëm biçikletës sime dhe pas disa minutash arritëm tek shtëpia e tyre. Nuk kishte këmbë njeriu rreth e përqark. Pa u menduar fare, nusja ime e vogël, zbriti nga biçikleta dhe pothuajse me vrap hyri në shtëpinë e Dritës.
E mbaj mend mirë atë natë. Rrugët e Cërrikut ishin bosh, dukej sikur i gjithë qyteti i vogël ishte strukur në dhimbjen e tij. Nuk dija ku të rrija e ta prisja Gledisin. Ecja… dhe më dukej sikur më ndiqnin, sikur nga çasti në çast do të vinin të më kapnin… Nuk mbaj mend se sa e kam pritur time shoqe, por më kujtohet mirë se kam lëvizur me biçikletë papushim, sikur i ikja frikës dhe dhimbjes për shoqen time të klasës.
Duhet të ketë qënë ora 10 e ca e mbrëmjes kur Gledisi doli nga shtëpia e shoqes së saj. Ishte e shpërfytyruar, e nuk fliste fare, qante me një dënesë prej fëmijë dhe nuk pushonte se thëni; Ah moj Dritë… Ah moj Dritë… Qysh vdiqe, qysh do duroje e shkreta Liri, qysh do të durojë Titi…
I hipëm biçikletës dhe pas pak arritëm në “Kantier”.
Ishte natë shumë e errët dhe e zymtë.
40 vite më parë! Kur humbëm Dritën!
.
Marrë nga Muri i Fb i Ismail Çalës, 19 shkurt 2021
.