back to top
25.5 C
Tirana
E enjte, 3 Tetor, 2024

Ironija e fatit (1937) nga La-Di (pseudonim letrar i Lazër Radit)

Gazeta

Lazër Radi 1942
Lazër Radi 1942

Ironija e fatit (1937)

nga La-Di (pseudonim letrar i Lazër Radit)

Tetëdhjetë vite më parë, me 25 shtator 1937,
në gazetën “Shtypi” të Tiranës,
botohet kjo skicë letrare me tendenca sociale
e Lazër Radit (me pseudonimin letrar La-di).
Varfëria e thellë dhe mjerimi, shpesh e kanë detyruar gruan malësore
që të shkonte e të shiste trupin për të siguruar
atë pak bukë e krypë për fëmijët dhe familjen…
Duket sikur plagët tona shoqërore udhëtojnë
nëpër shekuj për të mbetur të tilla deri në ditët tona…
.
Foto e vjetër e nji udhëtari të huej në malsi
Foto e vjetër e nji udhëtari të huej në malsi
E re dukej nga mosha – ishte e bukur… dhe ecte me hap të ngadaltë…
Tue hecë mendueshëm dukej se peshonte randë e ndër mendimet e botës së vet ferishte…
E pau njeriu zemërkazmë dhe mejherë nisi me andrrue çasa lumnije. Prandej, për me përfitue, hapin e shpejtoi dhe mbrapa i shkoi… Dy fjalë i foli mbas nji murit, – i lëshoi nji buzëqeshje cinike dhe i premtoi diçka… e puna u mbarue…
Hapi ndiqte hapin… Malsorja e re, me sy të përvajshëm, ecte… e ndiqte… dhe mendonte fellë… Ndoshta zemra e saj e plagosun randë ndigjonte vajin e foshnjes së vet! Ndoshta mendonte fëmijtë e vet, të cilët nga mjerimi qajnë e rankojnë? Atyne u mungon gjithshkafja: ushqimi dhe shëndeti… Prandaj malsorja e re tue hecë vajtonte fatin e vet, fatin e zi që i dhuroi kjo jeta e jonë:
-U shita, po jo për vedi. E shita vedin pse dishiroj jetën e fëmijve të mi…
Dhe vajtote… dhe lott i shkojshin rrëkajë… E ndër lottët e saj pasqyrohej nji botë e tanë:
Bota e mjerimit…
Hapi ndiqte hapin… Njeriu zemërkazëm edhe ai diçka mendonte…
Mendonte gjithçka, përveç mizerjes dhe vajit të foshnjave tu shpija… ato s’kishte pse me i mendue. Ai mendonte, për shembull se si ta puthi, apo bante me vedi ndo’i plan… Plane se si do të mujte me e knaqë ma së miri dëshirën e vet… Andrronte kënaqësinë e shpirtit të vet në përmbushjen e epshit… Dëshira e kishte mbulue! Dëshirë e kishte mendjen, dëshirë e kishte zemrën e dëshirë ishte i tani…
Hapi ndiqte hapin… Tashma ishin jashtë qytetit… Ishin mbi nji kodrinë të bukur mbi të cilën i pritte me krahë të hapun “Ironija e fatit”
Në paradë kalojshin dy vizitues; njeni me zemër të plasun e tjetri me nji dëshirë që shumë shpejt do të plotësohej… gjithçka përreth duket sikur qeshte…
Qesh me ironi ndoshta… por qesh!
Gjithçkafja duket me gëzim; Ah! Vetëm nji fli e fatit të mjerë kalon e turpnueme përpara atij gëzimi të sajuem mbrapsht!
Kalon në paradë… por, jo madhërisht… hecë… hecë… me sy të ramë përdhe…
(Shtypi, viti i I Nr. 108, e shtunë, 25 shtator 1937)
 
 
 

 

Related Images:

More articles

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.

Portali Radiandradi.com, prej 11 vitesh dhuron kontribute të përditshme në shumë fusha të kulturës, historisë dhe vlerave shqiptare. Herë pas here siti ka nevojë për mirmbajtjeje, rikonstruktim si dhe rikonceptim në formatin letër. Për ta mbajtur këtë punë shumvjeçare, ndër më seriozet dhe më të lexuarat që të vazhdojë aktivitetin bëhet e domosdoshme mbështetja e lexuesve.

Jozef Radi

Redaktor i Radi & Radi

Artikujt e fundit

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.