back to top
15.5 C
Tirana
E mërkurë, 15 Maj, 2024

Toponimet latine në trevën e Martaneshit – nga Lutfi Alia

Gazeta

Profesor Lutfi Alia
Profesor Lutfi Alia

Toponimet latine në trevën e Martaneshit

nga Lutfi Alia

Me pushtimin romak në vitin 167 p.e.s, Iliria përjetoi situata të rënda, si i përshkruan Polibi, historiani grek bashkëkohës i ngjarjeve, të cilit i referohen historiani romak Tit Livi dhe historiani grek Straboni. Krahas pasojave të luftave me romakët, një tjetër dramë iu shtua ilirëve gjatë luftës romako-maqedone. Tit Livi shkruan, se pletori romak Paul Emili (Paulus Lucius Aemilius), kur mori vesh lidhjet e ilirëve dhe epirotëve me Perseun e Maqedonisë, organizoi dy fushata ndëshkimore, njerën kundër ilirëve, që e udhëhoqi i birit i tij Maksimi, ndërsa vetë u drejtua e shkretoi Epirin e Vjetër, ku rrafshoi 70 qytete dhe mori njëqind mijë robër – skllevër, që i dërgoi në Romë.
Gjatë pushtimit shtatë shekullor, administrata e rreptë romake, krahas represionit dhe taksave të rënda, iu imponoi ilireve përdorimin e latinishtes si gjuhë zyrtare, çka ndikoi, që ilirishtja të huazojë shumë terma latine, madje i përdorën dhe në toponominë vendase.
Në shekujt I-VI e. s, me përhapjen e krishtërimit në Iliri, popullata vendase përvehtësoi dhe përshtati shumë fjalë nga gjuha latine e kishës, ashtu si u krijuan edhe toponime në gjuhë latine me prejardhje fetare.
Ndikimi i gjuhës latine në toponomine e shumë trevave shqiptare është i dukshëm, por nuk duhet nënvlerësuar fakti, se shumë nga toponimet, janë përkthime në latinisht të emrave të lashtë ilirë.
Dëshmi e ndikimit të kulturës romake në popullatën e Martaneshi, janë toponimet me origjinë nga gjuha latine, të pranishme në këto troje, ndër të cilët më tipike janë:
.
Kishë ortodokse në Dioqezën e Kunavise, në thellësi të maleve.
Kishë ortodokse në Dioqezën e Kunavise, në thellësi të maleve.

Toponimet – Origjina latine e emrit

Kunavia – Emëri i treves i formuar nga bashkimi i dy emërave latine: Cuna + via = Cunavia – rruga e djepit, emër që ia dhanë romakët, pasi e pushtuan në shekullin II para erës sonë. Emëri latin Cuna do të thotë djep. Ky emërtim, përkon me historinë e kaherëshme të kësaj treve, që ishte djepi i lashtë i Ilirisë, si me të drejtë e cilësojnë N. Ceka dhe . Papajani. [Neritan Ceka, Lazer Papajani: Rruga në luginën e Shkumbinit në kohën antike, Monumentet 1971, 1, f. 43].
Nga shekulli I p.e.s e në vazhdim, Kunavia – Χουναβία, përmendet në vepra historike, në kronika, në letra dhe dokumentat e administratës të Republikës dhe të Perandorisë Romake. [Zosimus: Historia Nova, Libri II, p. 33. A cura di Fabrizio Conca, Biblioteca Universale Rizzoli, Milano 2007]
Në shekullin II erës sonë, Perandori Traiano (98-117 e.s), i organizoi trojet ilire në Provincë Autonome dhe Kunavia rezulton principatë. [Cassio Dione: Historia Romana. Traiano. Libri LXIX – LXXIII, Harvard University Press. 1978]
Farlato dhe Koleti në veprën madhore “Illyricum sacrum” theksojnë se emëri Kunavia është në gjuhë latine dhe jo përkthim i emërit të lashtë Kandavia [Daniele Farlato et Jacopo Coleti. Illyrici sacrii: Ecclesia Diocletana, Antibarensis, Dyrrhachiensis et Sirmiensis, cum earum suffraganeis, Anno 1751-1819. Tomo 7, faqe 408]
Thallóczy, Jireĉek, Sufflay, theksojnë në mënyrë kategorike: Emri origjinal është në gjuhë latine: Chunavia, i përdorur në antikitet e në mesjetë, për treven dhe dioqezën: “Chunavia Regio et Diocesis Albaniae”, e shtrirë për gjatë pjesës së sipërme të luginës të lumit të Matit. [Acta Diplomata Res Albaniae Mediae Aetatis, Vol I. Annos 345-1343. Vindobone 1913. f. 265]
Balleja – Latinisht: Ballǽus pllajë e gjerë. [Gaetano De Gregorio. Elymioti. Storia degli Elimi di Sicilia, Poggioreale. 2011].
Ballǽus, është forma latine e emrit me origjinë nga greqishtja e vjetër, Ballaios – Balleios. Stefan Bizantini, gjeograf bizantin, në veprën “Ethnika”, shkruan se emri grek Balleios (βάλλεισς) do të thotë “Pllajë e gjerë”.
Bardheta – Mali Bardheta në fshatin Val, emërtim i lashtë i lidhur me fiset ilire të Parthinëve. Sipas historianit Stephan, parthinët quheshin bάρϑóι – bardhoi, pra Parthinë është varianti latin i emrit iliro-shqiptarë – të bardhët. Parthinët janë e njejta popullatë, që në shekullin II e. s, Ptolomeo, i quan me emërin albanët dhe kryqendrën Albanopolis.
Batra – Mali – Batrus, vend që rrëshqet, vend me shkarje dheu, leranë, vend i pjerrët që shëmbet.
Belik – Formë e shkurtër e emërit latin Umbilicus – kërthiza. Toponimi Belik, është përdorur në shumë vende të tjera europiane, me kuptimin qendra e trevës, e qytetit e fshatit. Në Belik të Martaneshit, në antikitet dhe mesjetë zhvilloheshin Conventus (kuvendet).
Bixa, Biza – Bisa – përrua i madh.
Fushë Bixa (Biza) – Fusha e përroit të madh.
Boka – Bucca – bocca: goja, hapsira, guva (përdoret për gropa, ose guva dheu). Toponimi Boka e Kuqe, në fshatin Gjon.
Deliçia – Delizia: vend argëtimi. Në Delicia të fshatit Peshk, në arat e Lenajve buzë lumit, ndodhen themelet e një ndërtese kulti, por ende të pa eksploruara.
Funari – Funarum: vendi ku përpunohej gjineshtra dhe ku prodhoheshin litarët dhe tërkuzat me fibra gjineshtre. Në Martanesh janë tre toponime me emrin Fnaret (Funarum). Emri Tërkuza, është me origjinë nga latinishtja: Tricuspis, që do të thotë gërshetimi i tre tufave.
Gjineshtra – Ginesteae Cytisus scoparius.
Grrona – Gronda, grunda: Vend i lugët, ku mblidhen dhe rrjedhin ujrat e shirave. Toponimi Grronat e Kronzës etj.
Gurëzak – Përkthimi në shqip i toponimit latin Petrosa. Në mesjetë në Petrosa, ishte famullia e famëshme e Shën Nikollës, e përmendur ne shekullin XIV në letrat e Papa Gjoni XXII.
Hidri – Hidrus – Vend me ujë, me lagështirë. Emri latin është me origjinë nga greqishtja: Hidros – vend me ujëra, pra me të njejtin kuptim si ne latinisht Lagjia Hidri, Kroi i Hidrit, Kisha e Hidrait etj.
Kota – Cota: gur i fortë – Lagjia Kotaj në fshatin Gjon.
Kostenia – Costa: Brinja (vend brinjë, i pjerrët, si është fshati Kostenjë)
Lena (fshati) – Lena – vend i ajrosur
Luçana – Luciana: Vend i ndriçuar. Ky toponim, mund të jetë me origjinë dhe nga Luçina emri tjetër i hyjneshës Diana, e cila nderohej nga banorët e kësaj treve.
Mali Bafurkut – Bifurca – bifurcum: i bigëzuar, i ndarë më dysh, mali me dy maja.
Mali Greta – Creta: Emri Greta me origjinë nga emri latin Creta – argjila.
Mali Kaptinës – Caput: kryet: Mali i Kaptinës, maja më e lartë e vargmalit në jug të Martaneshit.
Mali Platun – Platunum – Rafshnalta, në veri të Malit të Kaptinës.
Mana – Mali i Manës në Val. Manna është emër me origjinë Biblike, do të thotë “buka e zbritur nga qielli”, si e quajti Abrahami. Shën Jeronimi, kur e përktheu Biblën nga greqishtja e vjetër dhe nga hebraishtja, i dha formën latine Mana.
Mansi – Mansiones – bujtinë. Historianët e antikitetit tregojnë, se rreth kështjellave (Castrum) dhe në Civitates, romakët krijonin qendra të banuara, ndërtonin stacione Mansiones – bujtina, ku udhëtarët pushonin dhe kalonin natën. Romaket ngrinin dhe Mutatio – stacionet postare, që ishin dhe vendi ku këmbenin kuajt. [Carl Grimberg. Historia Universal de Roma. Tom III. f. 58-62]. Toponimi Mansi e ka origjinën nga mansiones. Në Martisin e lashtë, romakët kishin ngritur Mansiones, prej nga e kanë origjinën toponimet e shumta si: Mali i Mansit, Lagjia Mansit, Arat e Mansit, Përroi i Mansit, Shpella e Mansit, Kodrat e Mansit, Xanat e Mansit, ashtu si dhe mbiemëri i familjes fisnike dhe i vëllazërisë të kapedanit Pal Mansi (Shekujt XIII- XV).
Merkuri – Mercurius, emëri latin i hyut grek Hermes, i biri i Zeusit dhe hyjneshës Maia
Muçila – Mucilo: Rezervuar i vogël uji, që mbushet dhe zbrazet periodikisht.
Mullias – Molendinum: forma shqip mulli. Lagjia Mullias.
Neshta – Nestum: vend me bollëk
Perval – Pervalis: Vend banimi i shtrirë në luginë
Qafa e Prushit – Emëri Prush – Prushi rrjedh nga latinishtia Prusus, emër të cilin latinët e kanë huazuar nga greqishtia e vjetër – Προυσός, që do të thotë qyteti i lashtë.
Qyteza e Valit – Civitates: Fortesat ilire me fshatrat përreth, në periudhën e Republikës së Romës, formonin civitates, nga e ka origjinën dhe emëri shqip Qyteza.
Shpella Benës – Benna. Në gjuhën latine dhe në gjuhën kelte do të thotë zgavër, guvë. Toponimi Shpella e Benës në malin e Snoit.
Shullani – Soleluna: Të ndriçuara nga dielli dhe nga hëna, shpate mali në fshatin Val.
Ternova – Terra nuova, toka e re. (Fshati Ternova)
Vali (fshati) – Vallis, Vallum – luginë. – Vallum: Quheshin edhe fortifikimet e ngritura në lugina dhe të rrethuara me mure mbrojtëse.
Vada – Vadum, ndarja në pjesë të vogla e rrjedhës së ujit për vaditje.
Vija – Via: rruga, kanal uji (vija e ujit) etj, etj.
Xixulla – Emëri latin Xixulla është me origjinë nga greqishtja e vjetër Xixullos, që u huazua nga latinët, në formën Xixulla, që do të thotë vend i erës së ftohët, vend i freskët.
Termi me origjinë nga gjuha latine Via – rruga, përdoret nga malësorët martaneshas në kuptimin vija e ujit – kanali i ujit, pra që në ato kohë të largëta dhe në ditët e sotme, kanalet e ujit për vaditje, banorët e kësaj treve, vazhdojnë t’i quajnë vija e ujit.
E lidhur me vijën e ujit dhe me vaditjen, banorët përdorin termin vada e ujit, ndarja e vadës, ku fjala vada me origjine nga latinishtia Vadum, do të thotë, ndarje në pjesë të vogla të rrjedhës së ujit, për vaditjen e bimëve.
.
Shkëmbi i Shëmitrit (verdha), para sheshit ku ishte katedralia e Shën Mitrit, në shek. e XIV u konsakrua me emrin e Shën Gjon Pagëzorit dhe Shkëmbi i Kuq, ku u flijuan qindra gra dhe vajza të Kunavisë në vitin 1415 (bardhë).
Shkëmbi i Shëmitrit (verdha), para sheshit ku ishte katedralia e Shën Mitrit, shek. e XIV u konsakrua me emrin e Shën Gjon Pagëzorit
dhe Shkëmbi i Kuq, ku u flijuan qindra gra dhe vajza të Kunavisë në vitin 1415 (bardhë).

Në antikitetin e vonshëm dhe në mesjetën e herëshme, në trojet tona, u krijuan toponime të reja, të lidhura me emrat e shenjtorëve dhe të martirëve të krishtërimit të kishave ilire-arbërore, madje emrat e rinj fetarë u shqipëruan dhe u përdorën si emra trevash, fshatrash, lagjesh, arash, kodrash e malesh etj, për pasojë disa fshatra humbën emrat origjinale dhe morën emrat e shenjtorëve të kishave, te ipeshkvive e të katedraleve të dioqezave sufragane, ndër të cilët po rendis:

Shëngjergj – Sanctus Georges.
Shënmeri – Sanctus Maria
Shëngjon (Gjon) – Sanctus Johannes.
Shënpremte – Sanctus Veneranda.
Shumilli, Shmili – Sanctus Mëhilli.
Shënkoll, Shinkoll – Sanctus Nikolla.
Shëndre – Sanctus Andrea.
Shëmitër – Sanctus Demetrius.
Shëndoi, Snoj, Ndoj – Sanctus Antonio.
Shëlleshi – Sanctus Alexandrus.
 
Kjo shpeshtësi dhe shtrirje e gjërë e toponimisë së krishterë në trevat shqiptare, tepër e rrallë në vendet e tjera ballkanike, dëshmon se populli ynë, besimin e krishterë e përqafoi, e perceptoi dhe e zbatoi në gjuhën amëtare, në gjuhën iliro-arbërore.
Kjo kulturë shprehet dhe në trevën e Martaneshit, ku ende ruhen shumë toponime të lidhura me fenë e krishterë si:
-Në fshatin Peshk: Shën Mitër (Shemitrina – Shkëmbi i Shemtrinës), Shëne Premte (Arat e Shenepremtes, ku dikur ngrihej kisha e Shën Veneranda), Shën Martini, Martinida, Kroi i Kishës, Kisha e Dedës, Arat e Kishës etj.
-Në fshatin Lena: Shënkoll (Shën Nikolla), Gurra e Murgut.
-Në fshatin Val: Shëlleshi (Shën Aleksandri). Mali dhe Fusha e Shëlleshit.
-Në fshatin Gjon: Shumili (Shën Mëhilli), Kroi i Shën Gjergjit, Shën Gjoni (më pas u shkurtua në emrin Gjon), Fushë Kisha, Kroi i Fushë Kishës etj.
-Në fshatin Kostenja: Kroi i Krishtit, Kisha e Hidrait, Shënkolli, etj.
Emri i fshatit Peshk, është formë e shkurtuar e emërit Peshkopata.
Nga shekulli IV e.s, deri në fund të shekullit XVIII, Kunavia ka qenë Dioqezë shufragane dhe këte fakt historik, banorët e kësaj treve, e përjetësuan duke e quajtur Peshk, pikërisht fshatin Martis në qendër të trevës, ku dikur ngrihej madhështore katedralja e Shën Gjon Pagëzorit, kryekisha e Ipeshkëvisë së famëshme të Kunavisë.
Emri Peshk, është forma e shkurtuar e emërit Peshkopata – Ipeshkëvia.
Kjo praktikë është ndjekur dhe në treva të tjera të vendit tonë, si në Dibër, ku emri i qytetit Peshkopia, dëshmon se ka qenë qendër Peshkopate, ashtu si fshati Peshkëpia në Vlorë, fshati Peshkëpi në Pogradec dhe fshati Peshkëpi në Sarandë – qyteti i 40 shenjtorëve.
 
 

 

Related Images:

More articles

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.

Portali Radiandradi.com, prej 11 vitesh dhuron kontribute të përditshme në shumë fusha të kulturës, historisë dhe vlerave shqiptare. Herë pas here siti ka nevojë për mirmbajtjeje, rikonstruktim si dhe rikonceptim në formatin letër. Për ta mbajtur këtë punë shumvjeçare, ndër më seriozet dhe më të lexuarat që të vazhdojë aktivitetin bëhet e domosdoshme mbështetja e lexuesve.

Jozef Radi

Redaktor i Radi & Radi

Artikujt e fundit

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.