Nji letër dashnie – nji perlë letrare sentimentale… Erih Maria Remarque

Erih Maria Remarque (1898-1970)

Nji letër dashnie – nji perlë letrare sentimentale

nga Erih Maria Remarque…

“Të gjitha dashuritë
kërkojnë të jenë të përjetshme…
e pikërisht këtu e kanë burimin
mundimet dhe vuajtjet e tyre pafund…”
Erih Maria Remarque

Remarque & Marlene Dietrich

Duamë dhe ma thuaj këtë…

Thuamë që më do…
Duamë, dhe thuama kët gjë.
Kemi shumë gjëra për të mbrritur,
e këtë do ta përsëris pa u lodhur:
O ti, vela ime e vogël dhe e bukur,
ti që vrapon nëpër detin me ngjyrë vere të errët,
fluturo dhe eja tek unë.
Era fëshfërin në gjethet e pemëve, dhe më thotë se:
pikërisht koha e lashtë e yjeve na hodhi në krahët e njeri-tjetrit.
Eja pra, eja!
Ku janë flokët e tu e ku është ai vit që nuk na ka parë ende bashkë?
E urrej dhe e dua atë vit që po ngjitet e po rritet
e që hëpërhë i fsheh njëmbëdhjetë muajt që ka përpara,
ndërsa gjethet e të dymbëdhjetit tashmë kanë rënë e kanë fluturuar kushedi se ku.
Pra, eja të mos ndahemi më, sepse çdo gjë rrjedh kaq shpejt,
çdo gjë është kaq e shkurtë,
e kumbimi i tyre mistik do të jetë i shurdhët e magjepës,
sepse këta tinguj vijnë nga thellësitë e detit.
Duamë, dhe ma thuaj këtë gjë,
mbaje pezull kohën me frymën tënde,
sepse kur më thua se më do, nga kreshtat e dallgëve të harlisura,
del e duket Atlantida dhe ne si në një tokë të thatë
do të kalojmë Detin e Kuq të harresës…
letra/ Erich Maria Remarque; Marlene Dietrich; Vullnet Muço; Rexhep Hida