Djemtë që bajnë dashni…
poezi nga Jacques Prevert
Djemtë që bajnë dashni dhe puthen
ashtu n’kambë shpinëkthyem dyerve të natës
dhe kalimtarët që kalojnë i kallzojnë me gisht
vërtet, ata djem që bajnë dashni
nuk shfaqen për askënd
dhe n’se dridhet diçka nëpër natë
jo, nuk janë ata veç hija e tyne
që i ban me u zemrue kalimtarët
që i ban me u zemrue përçmimin, zilinë, gazin
Djemtë që bajnë dashni nuk shfaqen për askend
janë diku larg, shumë ma larg se nata
e shumë ma nalt se dita
atje n’dritën verbuese të dashnisë s’tyne të parë…
Përktheu Jozef Radi
Kjo kangë u shkrue për filmin “Kur Parisi fle” të Marcel Carnè-s, kompozue nga Jozeph Kosma.
Lini një Përgjigje
Për të postuar një koment, duhet të jeni i futur.